BLIK op Jessabelle: Clichés zijn zo slecht nog niet

Tekst: Floor van der Velde

Na een heftig auto-ongeluk waarbij haar vriend en ongeboren kind om het leven komen, trekt Jessabelle (Sarah Snook) in bij haar vader Leon (David Andrews); haar enige familielid dat ze nog heeft. Ze is door het ongeluk in een rolstoel beland, maar is bezig met revalideren. In het huis vindt ze een aantal oude videobanden die zijn opgenomen door haar overleden moeder. De boodschap hierin is echter niet zoals Jessabelle had gehoopt. Ze wordt op mysterieuze wijze geconfronteerd met haar verleden; is ze eigenlijk wel wie ze denkt dat ze is? Niet te verwarren met de onlangs uitgekomen film Annabelle, is Jessabelle het nieuwste werk van Kevin Greutert, bekend van saw VI en saw 3D. In deze film laat hij de bloederige details echter achterwege en gooit het over een andere, bovennatuurlijke boeg. Na de Saw-reeks wil Greutert zich nu richten op films met een mysterieuze verhaallijn in plaats van een aaneenschakeling van geweld.

Soms kijk je een film en heb je sterk het vermoeden dat je hem al eerder hebt gezien. Ook bij Jessabelle zal dit gevoel waarschijnlijk bij kijkers ontstaan. Sommige scènes zijn weliswaar angstaanjagend, maar lijken rechtstreeks te zijn overgenomen uit bekende bovennatuurlijke horrorfilms als the ring of the grudge. Productiemaatschappij Blumhouse staat bekend om zijn ‘found footage horror’ en ook in jessabelle vormen oude videotapes de rode draad in het verhaal. Een kwaadaardige geest waart rond in het huis en laat Jessabelle niet ontsnappen totdat het recht heeft gezegevierd. De film is daarmee een typische dertien in een dozijn horrorfilm over een mooie jonge vrouw die wordt achtervolgd door een kwaadaardige geest. Alleen in een oud, krakend huis, afhankelijk van een rolstoel: dat moet natuurlijk fout gaan.

Dat clichés niet voor niets bestaan, bewijst Jessabelle maar weer. Want hoewel de film er vol mee zit, is hij zeker wel vermakelijk. Het feit dat Jessabelle gebonden is aan haar rolstoel, geeft het verhaal een extra dimensie. Normaal vluchten personages weg van het gevaar, maar dat kan zij niet. Dit zorgt voor wat kippenvel-momentjes, vooral wanneer gebruik is gemaakt van lage camerastandpunten. Je kunt je daardoor goed in het perspectief van Jessabelle in haar rolstoel verplaatsen. Als kijker weet je niet of bepaalde dingen echt gebeuren of dat ze zich in Jessabelles hoofd afspelen. Er wordt namelijk enkel gefilmd vanuit haar perspectief, zonder te onthullen wat zich daadwerkelijk afspeelt. Dit alles wordt pas aan het eind duidelijk en wat de film niet voorspelbaar maakt, wat ik goed vond.

De locatie is belangrijk voor de spanning: het huis staat naast een moeras en creëert daarmee een spookachtige sfeer. De spanning wordt ook opgebouwd door mysterieuze geluiden en onheilspellende muziek, waardoor je soms echt op het puntje van je stoel gaat zitten. Er wordt goed opgebouwd naar een bepaald moment. Van opgebouwde spanningen wordt echter niet altijd even goed gebruik gemaakt. Er wordt soms te veel onthuld, te veel informatie vrijgegeven. Terwijl het altijd spannender is wanneer je vermoedt dat er iemand om de hoek staat, in plaats van diegene er zien staan. Ik zou de film beter hebben gevonden als het verhaal op die mysterieuze grens bleef zweven en er niet over heen ging. Voor de doorgewinterde horrorliefhebber isjessabelle dus niet echt eng te noemen, maar spannend is de film zeker wel.

Als je een voorliefde hebt voor bovennatuurlijke thriller- of horrorfilms en je je niet laat afschrikken door clichés, moet je jessabelle zeker gaan kijken. Éen ding is zeker: na het zien van deze film ga je niet meer met een gerust hart in bad.

Jessabelle is vanaf 27 november te zien in de bioscoop. Distributie: Dutch FilmWorks.
Floor van der Velde is eerstejaars Communicatie- en Informatiewetenschappen.